Weg van de zusters
ben ik gegaan,
verkeerde regen
op mijn hoofd
verkeerde cijfers
in mijn ogen
toen ik het zand
telde dat
tussen vleugels
oplichtte,
gedragen echter
door
een heilig schoeisel
worden alle lasten
lichter en als
ik mijn ogen
door de donkerte
laat priemen
verschijnt het licht
dat enkel
zichtbaar wordt
als muren ons omringen,
slotmuren, cellen,
kruisen, kerken,
weg van de zusters.
(Hotel-Restaurant-Tearoom ‘Graaf van Vlaanderen’
’t Zand 19, 8000 Brugge, zaterdag 8 juli 2023, 17:00)
Geschreven na deelname aan de “Weg van de Zusters”, een wandeltocht tussen Gistel en Brugge naar de Sint-Godelieve Abdij aldaar. Ik haalde 20km van de 40.
400 jaar geleden werden de Benediktinessen verdreven uit hun Abdij te Gistel, en stichtten een nieuwe abdij te Brugge. Dit werd vandaag, éénmalig, herdacht door opnieuw “hun weg te gaan”.
Toen ik 2 maanden oud was , in augustus 1955, werd in Gistel het massaspel “Godelieve-van-Gistel” opgevoerd in de “Ten Putte” abdij te Gistel, geschreven door mijn vader Ferdinand Vercnocke, de verschillende voorstellingen werden toen bijgewoond door meer dan 10.000 toeschouwers. Ik wandelde dus mee om één en ander te herbeleven en te herdenken.
